Hondenlevens

Regelmatig spelen twee kleine hondjes in onze tuin. Het zijn de schatjes van mijn dochter. Ze rennen achter elkaar aan, brengen ballen terug en eten de vallende blaadjes. In de zomer is het helemaal feest, dan kunnen ze spelen met de maairobot. De kleinste krijgt er geen genoeg van; rent om de robot heen en begint te blaffen wanneer de maaier teruggaat naar het oplaadstation. Waarom stopt hij nu? Het zijn knuffelbeestjes die de agenda van mijn dochter bepalen. Want ja, ze kunnen niet de hele dag alleen zijn. Willen aandacht, regelmatig uitgelaten worden en ze hebben zo hun voorkeuren voor voeding en speeltjes.

Hoe anders was dat vroeger. Op de meeste boerderijen trof je honden aan. Bij één van onze buren zat een boos blaffend monster aan een ketting op het erf. We bleven er maar uit de buurt. Sommige buren hadden ook in het voorhuis een hond voor de bewaking. Als je pech had, liep je nietsvermoedend het huis binnen en kwam je er eentje tegen die alleen in de kamer was. Zo’n grote, grommende herder.

Nieuwsgierig geowrden naar de hele column en geen abonnee? Klik hier en word abonnee.