Moes- en pluktuin

Heel Nederland is aan het tuinieren geslagen. Aan het ‘moestuinieren’ vooral. De tuincentra doen uitstekende zaken. Jarenlang was het onderhouden van een volkstuin een suffe hobby voor gepensioneerden. Nu is het ineens hip en ontstaan er wachtlijsten.

In de stadswijken komen steeds meer verzoeken voor gezamenlijk groenonderhoud. Het liefst in een vorm waar je wat aan hebt. Minder gras en saaie struiken en meer eetbare planten in de buurt. Pluktuinen zijn de trend.

Een pluktuin, dat klinkt inderdaad aantrekkelijk. Zomaar naar buiten lopen en verse aardbeien plukken, lekkere peultjes, allerlei kruiden, heerlijke nieuwe aardappeltjes. Verser dan vers en heel gezond. Leuk om op deze manier buurtbewoners te ontmoeten en ook zo goed voor de kinderen om te ervaren waar hun eten vandaan komt.

Ho, wacht even. Ik heb een heel ander gevoel bij een moestuin, want ik vind een moestuin helemaal niet hip en educatief. Dat is de schuld van mijn moeder. Zij had vroeger een grote moestuin. En natuurlijk ook nog een weilandje met fruitbomen. Genoeg om ons de winter door te helpen. Een flinke klus waarbij de kinderen moesten helpen.

Ik herinner me alle voorbereidingen: ploegen, spitten, bemesten, zaaien en planten. Alleen aardappels poten was een leuk werkje. Het plezier ging er af wanneer we het onkruid moesten wieden. Nog erger was het wanneer de konijnen op bezoek kwamen. Het grapje in de familie is dat je koolplanten altijd drie keer moet zetten: twee keer voor de konijnen en de derde keer voor jezelf. Als de plantjes wat groter waren, kwamen er luizen in. Of wormen. Of nog andere vieze beesten. Van heel vroeger herinner ik me de DDT-spuit die korte metten maakte met al dat ongedierte. Naar later bleek was het gif ook verderfelijk voor de mensheid….

Uiteindelijk kwam dan het moment van de oogst. Inderdaad, heel lekker, verse groenten en fruit. Alles was echter tegelijk rijp en dan meteen met kilo’s tegelijk. Iedere dag sperziebonen is te gek, dus begon het proces van wecken en invriezen. Dagenlang zaten we bonen af te halen, snijbonen te draaien of soepgroenten te snijden. Nog zo’n ergernis: de kleine boontjes zijn de lekkerste, maar die waren juist zonde om te plukken!

Ik ben helaas verloren gegaan voor de moestuin. In mijn tuin hooguit een pot met aardbeien of tomaatjes en wat potten met tuinkruiden. Ik geef toe dat ik niet helemaal recht in de leer ben, want als mijn moeder nieuwe aardappelen heeft, zeg ik geen nee. Wel de lusten, niet de lasten. Leve de moestuin van een ander!